عشق، گمشده است.

و حالا

عشق؛

همان گمشده ایست

که روزگاری 

پیدایش کرده بودم..

میخواستم بشوم او

میخواستم بشوم "او"

"او" تمام هر آنچه که میخواستم بود..

نیست

نیست؛

ولی دارمش!

برایش نوشت

برایش نوشت:

"تو فردایی؛

همانی که قرار است به خاطرش 

زنده بمانم"

برایش نوشتم:

تو دیروزی؛

همانی که به خاطرش 

مُردم...

برایش نوشت:

"انقدر از تو مینویسم تا همه عاشقت شوند"

برایش نوشتم:

انقدر از تو نوشته ام که خودت هم نمیدانی

اما پنهان کردم؛

نمیخواستم هیچکسی جز من عاشقت شود

برایش نوشت:

"هنوزم میشه عاشق بود

تو باشی کار سختی نیست"

برایش نوشتم:

دیگه نمیشه عاشق بود

تو نباشی

کار سختیه

برایش نوشت:

"عشق،

لبخند،

زندگی"

برایش نوشتم:

عشق..

گریه..

مرگ..

یکی از صندلی های همین قطار..

در امتداد قطار میروم

در امتدادِ رفتن

و نرسیدن.

نگاه میکنم

تمام قطار را 

شروعش را

پایانش را..

میروم

اما نمیرسم

می ایستم؛

اما رفته ای...

یکی از صندلی های همین قطار

تو را میشناسد..

غزلی نیمه تمام

دیدن روی ماه او

شد غزلی نیمه تمام..

پی نوشت:(تکمیل میشود)